Тэрор і санкцыі не ўратуюць

Беларусі патрэбны цуд.

У дзень урачыстасці Ўнебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі, які католікі святкуюць 15 жніўня, разважаем пра вялікія справы Бога, якія становяцца магчымымі, калі збоку чалавека праяўляецца вера.

Цуд Унебаўзяцця Марыі дае магчымасць прыгадааць яшчэ адзін цуд, які адбыўся стагоддзе таму.
Гэта цуд над Віслай. У 1920 годзе 15 жніўня пад-час савецка-польскай вайны пад Варшавай былі разбітыя войскі Чырвонай Арміі. Палякі называюць гэту падзею цудам, бо, дзякуючы ёй, інвазія камуністычнай чумы ў Еўропу была спыненая. Польшча ўратавала сваю краіну і незалежнасць.

Сёння Беларусь таксама патрабуе цуду, каб выйсці з зацягнуўшагася крызісу. Гэты цуд мае здзейсніцца дзякуючы перамене ментальнасці чалвека сапсутай камуністычнай ідэалогіяй на ментальнасць хрысціянскую.

Напэўна такое меркаванне не пазастанецца без крытычнага ўспрыняцця. Хтосьці скажа: цуд можа і патрэбны, але ж мы лепш самі, без Бога, а, тым больш, без Царквы і Касцёла, бо нам хопіць таго, што на мінулым тыдні праваслаўны мітрапаліт ізноў ладзіў спатканні з сілавікамі, а яны наўпрост значнай часткай грамадства залічваюцца да карнікаў беларускага народу. Так што такіх цудаў нам не трэба…

І усё ж, не гледзячы на ўсе нюансы жыцця, прапанова пераменаў духоўных найлепш адпавядае прагматычнаму мышленню чалавека.

Ва ўсялякім выпадку, прапановы рэжыму на вырашэнне канфлікту ў выглядзе дзяржаўнага тэрору і ўсталяванне на практыцы фашыстоўскага ладу ў краіне, ўспрымаюцца трагакамічна. Зрэшты і санкцыі эканамічныя, якія прапаноўваюцца Захадам і паспяхова ажыццяўляюцца ў Беларусі, таксама не з’яўляюцца выратавальным лекам на грамадска-палітычны крызіс. Так, яны не дазволяць замацавацца злачыннай уладзе на доўгі час. Але ж яны і ня ёсць вырашэннем праблемы, бо пасля знішчэння гаспадаркі і збанкрутавання беззаконнага рэжыму, паўстане толькі пытанне «што рабіць далей».

(👍https://youtu.be/jg7gyU0WAQM 👍У рэжыма і Касцёла розная «сацыяльная філасофія».| #Субсидиарность, #зачисткагражданского общества👍)

Пры такім раскладзе, той, каму ўласціва сваё мышленне абапіраць на прычынна-выніковых сувязях, не можа ўбачыць у гэткіх прапановах вырашэння беларускай праблематыкі.

І вось тут найбольш цвярозай прапановай з’яўляецца прапанова пакаяння. Пакаяння, ўспрыманага не як бездумнага паходу ў царкву — гэта ўжо было ў нас, хоць бы і 3-га ліпеня бягучага году- гэта не дапаможа.
Але пакаянне, зразуметае як метанойя, перамена спосабу мышлення. Альбо будавання жыцця на Божых фундаментах згодна з сумленнем.

Сумленне ж — крытэрый універсальны і пасуе для кожнага, незалежна ад яго царкоўнай прыналежнасці.

Як пачнем слухаць сумленне, то і цуд у Беларусі адбудзецца. Рэжым разваліцца і санкцыі не знішчаць дабрабыту.

Пытанне толькі ў тым, ці мы, беларусы, здольныя на тое, каб пачаць слухаць сумленне і кіравацца ім, а не загадамі начальнікаў ды страхамі згубіць сваё «карыта».

(👍https://youtu.be/zoMYQz6SfnY 👍Голад — паратунак для Беларусі. | #христианская_проповедь #Беларусь, выход из кризиса. #священник)