Зварот Рабочай групы “Хрысціянская візія” Каардынацыйнай Рады да хрысціянскай супольнасці Беларусі з нагоды абвяшчэння Народнага Ультыматума

Шаноўныя браты і сёстры ў Хрысце, служыцелі, манахіні і манахі, святары і пастары, біскупы і кіраўнікі цароўных саюзаў!

Ужо больш за два месяцы ў Беларусі трывае нечуваны дагэтуль грамадска-палітычны крызіс, выкліканы фальсіфікацыяй прэзідэнцкіх выбараў, рэпрэсіямі і празмерным гвалтам. Гэты крызіс ужо азмрочаны некалькімі загінулымі, сотнямі крымінальных справаў і тысячамі арыштаваных. Мы дзякуем Богу, што нягледзячы на непрапарцыйны гвалт з боку сілавых структур, беларускі народ шукае шлях да дыялогу мірнымі сродкамі. Адзінадушна цешымся, што людзі шукаюць праўды і справядлівасці перш, чым матэрыяльнай выгады. Мы радуемся разнастайным праявам салідарнасці і ўзаемадапамогі.

Міжканфесійная Рабочая група “Хрысціянская візія” Каардынацыйнай Рады высока цэніць ваш станоўчы голас супраць гвалту і беззаконня, у абарону чалавечай годнасці, за малітвы за Беларусь і заклікі да дыялогу. Мы дзякуем усім святарам, духоўным асобам і свецкім хрысціянам, якія выказваюцца ў абарону пакрыўджаных і за аднаўленне справядлівасці, а таксама чыняць справы міласэрнасці і прымірэння.

26-га кастрычніка 2020 г. абвешчана днём Народнага Ультыматума. Змагаючыся за сапраўдны дыялог, грамадства патрабуе ад дзейных уладаў Беларусі праўдзівай размовы і волі да перамен. Мы не хочам, каб дыялог быў толькі імітацыяй. Мы хочам, каб голас народа быў нарэшце пачуты.

Беларускі народ падобны да чалавека, які ішоў з Іерусаліма ў Ерыхон, быў абрабаваны злодзеямі, якія скралі галасы і права на справядлівыя выбары, а калі ў сваім жаданні аднавіць справядлівасць людзі выйшлі на мірны пратэст — не маючы больш ніякіх сродкаў выразіць сваё меркаванне, яны сутыкнуліся з беспрэцэдэнтным гвалтам і катаваннямі. “Пабіты і ледзь жывы” (Лк 10, 30), народ прагне быць убачаным і пачутым. 

У гэты асаблівы час беларускаму народу так неабходны той, хто “убачыўшы яго, пашкадаваў” (Лк 10, 33). Мы звяртаемся да вас з просьбай узмацніць малітвы ва ўсіх супольнасцях аб хутчэйшым і мірным вырашэнні гэтага канфлікту. Аднак апроч малітваў, грамадству патрэбна і чынная падтрымка. Таму мы шчыра просім вас мацней узяць голас у абарону законнасці, справядлівасці і сапраўднага міру ў беларускім грамадстве. 

Крызіс, які перажывае беларускі народ, мае не столькі палітычны, колькі маральны характар, і ў такой сітуацыі немагчыма захаваць нейтралітэт. Прытрымлівацца нейтралітэта ў сітуацыі, калі пабітаму і абрабаванаму патрэбна дамога, значыць — прайсці міма, як прайшлі ў евангельскай прыпавесці міма пабітага чалавека святар і левіт. Прытрымлівацца нейтралітэта ў сітуацыі відавочнай несправядлівасці, гвалту і прыгнёту, значыць падтрымаць гвалт і стаць на бок рабаўнікоў. 

Няхай Бог добраслаўляе Беларусь і дзейнічае ў ёй нашымі рукамі і нашым служэннем, няхай дасць нам адвагу, сілы, прагу да справядлівасці і міласэрнасці, каб мы, як хрысціянская супольнасць, не засталіся ўбаку ад пакутаў народа, але ўзялі за прыклад добрага самараніна, які “перавяжа яму раны, паліваючы алеем і віном” (Лк 10, 34), каб у нашым грамадстве запанавала сапраўдная справядлівасць, законнасць і мір. Сапраўдны мір, які грунтуецца на справядлівасці, свабодзе, любові і павазе да бліжняга, а не на падмане, прыгнёце і гвалце. Сапраўдны мір, які дасягаецца толькі праз шчыры дыялог, заснаваны на даверы і роўнасці ўдзельнікаў.

Час Народнага Ультыматума павінен стаць для нас, хрысціян, часам развагаў, калі мы павінны азірнуцца на свае дзеянні і задаць сабе пытанні: ці былі мы, як хрысціяне, прароцкім голасам для грамадства, у якім мы жывем? Ці ўзялі мы за прыклад добрага самараніна і ці сталі самі прыкладам для нашых суайчыннікаў у тым, як чыніць міласць, шукаць праўды і міру? І ці не сталіся мы тымі, хто адводзіць погляд ад абрабаванага і зраненага народа, бо гэта нібыта “не наша справа”?