Ксёндз Вячаслаў Барок. Чаму мяне ніколі не запросяць на Усебеларускае народнае сабранне. І ці пайшоў бы я?
УНС, ці будуць там прадстаўнікі хрысціянскіх канфесій? Як лічыце, ці іх прысутнасць на сабранні не панізе аўтарытэт Цэркваў? А вы самі, ксёндз Вячаслаў, ці прынялі б у ім удзел? Гэтыя пытанні атрымоўваю ад Вас, шаноўныя сябры.
Ведаеце, я скажу вам так. Я, калі б мяне запрасілі, пайшоў бы на УНС. Я ведаю, што шмат хто з палітыкаў прынцыпова адмовіўся прысутнічаць на ім. Я ведаю, што сярод некалькі соцень людзей, апытаных мною на сацыяльных платформах, такіх, як фб і інстаграм, катэгарычна супраць удзелу царкоўных прадстаўнікоў на гэтым сабранні. Бо, згодна з іх меркаваннем, прыкладна 75- 80 адсоткаў лічаць, што гэта знізіць аўтарытэт Царквы.
Ведаючы ўсё гэта, насуперак меркаванням большасці, я прыняў бы рашэнне пайсці на сабранне. Навошта, спытаецеся вы. А дзеля таго, каб выканаць місію св.Яна Хрысціцеля. Звярнуцца да ўдзельнікаў і з высокай трыбуны зацытаваць словы прарока з Евангелля паводле святога Мацвея: «племя змяінае,… прынясіце ж годны плён пакаяння» (Мц 3, 7.8), а інакш усе загініце.
Я перакананы, што такая мэта можа быць адзінай годнай для хрысціяніна, каб узяць ўдзел у сабранні такога фармату і пры такіх умовах. Сумняваюся, што усе іншыя прычыны паслужаць для Божай славы. Хрысціянін усё што робіць вінен рабіць “на славу Божую”- так вучыць Апостал Павел. (1 Кар 10, 31-11,1)
Не будзе аніякай славы Божай з сабрання, калі на форуме 11-12 лютага ў Мінску ўдзельнікі прамаўчаць пра насілле і беззаконне, што актуальна адбываецца ў Беларусі.
У сённяшні час ёсць апагеям крывадушнасці казаць пра адзінства грамадства на фоне разгарнуўшыйся хвалі палітычных рэпрэсій. Тады, калі ў краіне 237 палітзняволеных, больш тысячы палітычна матываваных заведзеных крымінальных спраў, немагчыма канструктыўна казаць пра адзінства.
Хтосьці можа падумаць: а можа лепш усё ж пайсці на сабранне, каб напрыклад, адстаяць хоць нейкія інтарэсы звязаныя з каштоўнасцямі хрысціянскімі. Вось напрыклад, выступіць у абарону ненароджанага жыцця, прасунуць пазіцыі руху пролайф. Ідэя і сапраўды нібыта добрая. Але ж, з іншага боку, які мае сэнс бараніць жыццё ненароджанае, калі пасля не праяўляць клопату ў абароне таго ж жыцця пасля нараджэння. У Беларусі ў мінулым годзе падчас мірных пратэстаў загінула некалькі чалавек. І ў мяне пытанне: іх жыццё не трэба было бараніць? А калі трэба, чаму мы не ведаем пра заведзеныя крымінальныя справы і раследванні трагічна загінуўшых, збітых і пакалечаных грамадзян. Ці гэта не ёсць адыход ад фундаментальнага абавязку абароны людзкога жыцця на кожным яго этапе. Аб чым перасцерагаў папа Францішак 8.02.2021 на штогадовай аўдыенцыі з дыпламатамі.
А так і прарокам не трэба быць, каб ведаць, што з трыбуны Палаца Рэспублікі будуць рапартаваць пра высокія дасягненні на дзяржаўным узроўні ды хваліць сацыяльную накіранаванасць ва ўнутранай палітыцы. У той самы час, калі, напрыклад, найбольш бедныя беларусы наогул ад дзяржавы атрымоўваюць забарону на дапамогу з прычыны нематэзгоднасці. Як стала вядома 9.02.2021 з акаўнта Карытас у фэйсбуку, акурат з такой фармулёўкай дабрачынная каталіцкая арганізацыя Карытас- Мінск атрымала адмову з Дэпартамента па гуманітарнай дзейнасці на рэгістрацыю фінансавай дапамогі з-за мяжы для 700 бяздомных і патрабуючых. Грошы меркавалася прадназначыць на закуп хатняй жывёлы, саджанцаў і прадуктаў. Такое рашэнне дэпертамента раўназначна з прызнаннем немэтазгоднасці жыцця найбяднейшых і якое некаторых з іх непазбежна прывядзе да хутчэйшай смерці.
Прыходзіць на думку ізноў словы Папы Францішка з той жа аўдыенцыі: “Калі пазбаўляюцца права да жыцця найслабейшыя, як можна дзейсна гарантаваць усе іншыя правы?” Прабачце, такія факты мне не дазваляюць убачыць ані сацыяльнай накіраванасці, ані жадання ўлады ісці дарогай адзінства. Бо яно немагчыма без духа братэрства.
Які ёсць выхад? Выхад адзін. Не займацца пустым услаўленнем скіраваным у адрас некаторых палітыкаў, але пераадоліць іх ролю, дабіваючыся вяршэнства закону. Зрэшты і гэтая думка запазачыная. Яна прагучала з вуснаў папы на аўдыенцыі. Пытанне, ці прагучаць падобныя словы на сабранні?
Ці эвентуальны ўдзел царкоўных прадстаўнікоў на УНС дадасць славы Божай і яны ўзмоцняць аўтарытэт цэркваў, ці стануць “прычынай упадку… для Касцёла Божага» (1Кар 10,31-11,1)? Аб чым перасьцерагае Слова Божае вуснамі Апостала Паўла.
