Перамены пасля пакаяння: выгнаць «духа камунізму»

“І даў ім уладу над нячыстамі духамі.” (Мк 6,7; Мц 10,1)

Гэтыя словы з Евангелля вельмі важныя ў змаганні паміж дабром і злом.

Сёння ў Беларусі ў год так званага адзінства мы назіраем як улада праз такія крокі, як напрыклад татальная зачыстка медыйнага поля ад журналістаў, што адбылося ў мінулым тыдні, імкнецца пасадзіць за краты кожнага, і таго хто нават пад пагрозай навісшага над ім дручка сілавіка, выказвае сваю незгоднасць яднацца вакол “каштоўнасцяў» сфальсафікаваных выбараў, насілля і усеагульнай хлусні. Напэўна робячы зачысткі ад іншадумцаў, лічаць, што іх апаненты хіба зашмат Евангелля начыталіся, бо бачыш, уздумалася ім абіраць каштоўнасці праўды, свабоды і справядлівасці.

…
Каб патлумачыць праблемы якія маюць месца сёння ў Беларусі безумоўна трэба звяртацца да іх вытокаў.

У Беларусі тое “што па сваёй сутнасці з’яўляецца сапасаваным», як казаў папа Пій ХІ пра камунізм у энцыкліцы Divini redemptoris (1937), працяглы час было вуглавым камянём у будаўніцтве краіны. Дзяржаўная ідэалогія яна ж наскрозь прасякнута савеччынай і духам камунізма. А камунізм – гэта зусім не бяскрыўдная хвароба, але “смяротная зараза, пранікальная ў самыя глыбокія клеткі грамадства якая падвяргае іх адназначнай гібелі»- пісаў папа Леў XIII (Rerum novarum 1891г).
…
І вось сёння вельмі красамоўна выглядаюць прыклады дзяржаўнага ўмяшальніцтва ва ўнутраныя справы Касцёла. Яны на столькі яўныя і варожыя, што напэўна ўвойдуць у хрэстэматыі асвятляючыя царкоўна-дзяржаўныя зносіны у постсавецкіх краінах. Гэта сапраўды непаўторна. Свецкая ўлада пакланяючыся помнікам Леніна раздае загады веруючым, калі маліцца і як маліцца.

Аб гэтым сведчыць дэрыктыва аб малітве ў дзень 3 ліпеня і пасля публічна выказаная Лукашэнка беспасрэдная пагроза католікам за тое што моляцца не так як трэба, бо спяваюць гімн Магутны Божа. Нагадаю, гэта малітва мае 75-гадовую гісторыю і паўстала задоўга да Лукашэнка. Гімн вельмі гарманічна ўпісаўся ў хрысціянскі кантэкст і гучыць ва ўнісон біблейскіх псальмаў.

Папа Пій ХІІ падпісваючы дэкрэт супраць камунізма, падпісаўся пад тэкстам, які кажа аб небяспецы дэградацыі людзкой асобы, што крыецца ў матэрыялістычным вучэнні.
Напэўна найгоршае, што зрабіла камуністычная ідэалогія, гэта тое, што чалавек амаль цалкам дабравольна адмовіўся прымаць удзел у вырашэнні будучыні свайго лёсу. У выніку адмаўляючыся ад адказнасці за сваё жыццё, праз сакрамантальнае “ад нас нічога не залежыць», пазбаўляўся каштоўнейшага дару свабоды Божага дзіцяці. Вось гэта і ёсць дэградацыя.

Там дзе адбываецца дабравольная адмова ад Божай свабоды, непазбежна прыходзіць знявольванне ад д’ябла.
Сёння мы шмат задаем пытанняў, шукаючы ў Беларусі выйсце з грамадска-палітычнага крызісу. Заўважу, без духоўных пераменаў у нашым жыцці, ніякіх іншых пераменаў да лепшага быць не можа.
Важна зразумець якога ветра перамен мы чакаем.

Нам сёння трэба не толькі сімвалы і назвы меняць, альбо чыноўнікаў у крэслах, але трэба глыбінных пераменаў, якія пачынаюцца на ўзроўні духоўным.

Інакш атрымаецца так, як з той «Мінскай праўдай». У БССР – была рупарам партыі будучы галонеым абласным выданнем, сёння ж іх інтэрнэт старонка пераменавалася ў «млын». І скажу я вам, такое “меліць”, і пазастаецца верным даўнейшым традыцыям. Так у апошнім нумары бадай аж тры артыкулы, як на маю думку, прысьвяцілі мэце дэскрыдытацыі Касцёла, іерарха і гімна Магутны Божа. Ці ж гэта не дзейнасць зла?

І тут важна прагадаць, што хрысціяне маюць моц выганяць злых духаў. Гэтую ўладу Хрыстос дае тым, хто ідзе за ІМ абіраючы каштоўнасці Евангелля. Са злом няма чаго дыскутаваць, разважаць. Хрысціяне павінны ствараць свой парадак дня, а праз малітву, пост і пакаянне ў грахах камунізму — гнаць тых дэманаў, якія прыжыліся у сэрцах і галовах шмат якіх беларусаў.

Вось тады дабро і пераможа зло.