Яшчэ адна супрацоўніца сыйшла з інфаслужбы БПЦ
Таццяна Кузняцова абвясціла ў facebook пра свой зыход з інфаслужбы БПЦ.
БЫВАЙ, ЕПАРХІЯ!
Тое, пра што я пішу сёння, у першы дзень 2021 года, адбылося насамрэч 28 снежня. Але якая ўжо розніца?
Я адбарабаніла згодна з законам месяц пасля таго, як падала мітрапаліту сваё прашэнне. І вось месяц скончыўся, і я на свабодзе.
Мой зыход быў абумоўлены салідарнасцю з а. Sergy Lepin, звольненым з пасады прэс-сакратара Беларускай Праваслаўнай Царквы пасля смелага выказавання пра знішчэнне народнага мемарыяла Рамана Бандарэнкі, і немагчымасцю далей ісці на кампрамісы з сумленнем. Пра гэта я казала цалкам адкрыта, у тым ліку Экзарху, што могуць пацвердзіць і прысутныя тут сведкі.
Увесь гэты месяц я ніводнага разу не пашкадавала аб сваім рашэнні. Калі б можна было адматаць назад — зноў зрабіла б так і толькі так! І зараз развітанне з епархіяй лічу адным з лепшых крокаў у сваім жыцці.
Гэта не было лёгка. Я сваімі рукамі забіла тое, што за 10 год стала значнай часткай майго існавання: стабільнасць, які-ніякі статус у вузкіх колах, магчымасць атрымліваць нармальныя грошы за працу галавой. Але… “якая карысць чалавеку, калі ён увесь свет здабудзе, а душы сваёй пашкодзіць?” (Мф. 16:26).
Чалавек я досыць цынічны, пафігістычны і канфармісцкі, але ва ўсяго ёсць свая мера і свая мяжа. Аднойчы да кожнага з нас прыходзіць Божанька і задае пытанне, на якое можна адказаць “так, так” ці “не, не”, і трэцяга не дадзена. У другой палове гістарычнага 2020 года Бог прыйшоў па маю душу.
Трэба аддаць належнае епархіі, якая развіталася са мной па-людску, нават больш за тое. Я ўдзячная мітрапаліту Веніяміну за лагоднае і тактоўнае стаўленне, за павагу да майго выбару. Удзячная епархіяльнаму сакратару а. Андрэю Волкаву, якога наогул ведаю як вельмі прыстойнага чалавека.
…удзячная вялізнаму мноству людзей.
Удых, выдых.
Сэрца б’ецца.
Я свабодная.
Хутка Раство.
З facebook Таццяны Кузняцовай.
