Ксёндз Вячаслаў Барок. Самаінаўгурацыя і далейшы дыялог у духу хрысціянства
Жыць трэба так, каб нікому нават у галаву не прыйшло запрасіць цябе на самаінаўгурацыю. 😉Да таго ж, тайную.
Дзякуй Богу, што пасля ўчарашняй, так званай інаўгурацыі 23.09.2020, сведкамі якой мы былі, сёння можна сказаць, што нашыя духоўныя правадыры – кіраўнікі цэркваў, біскупы і мітрапаліты дараслі да гэтага ўзроўня. І сёння, незалежна ад нашай канфесійнай прыналежнасці, мы ўсе можам імі ганарыцца. Бо яны на ёй не былі.
Прыгадваюцца словы з першага Псальма:» Дабрашчасны той муж, што ня ходзіць на раду бязбожных, і не стаіць на дарозе грэшных, і не сядзіць на зборы распуснікаў” (Пс 1,1).
Бо сапраўды, калі дзеючая ўлада не хоча чуць голас Цэркваў, які ва ўнісон заклікае спыніць у краіне насілле і распачаць дыялог, то і царкоўным іерархам няма чаго рабіць на такіх зборышчах, да таго часу аж пакуль не спыніцца зло.
Але тым не менш, дыялог патрэбны! Учора, калі бачыў у навінах дзякуючы розным стрымам, як людзі супрацьстаўляліся сілавікамі і бараніліся, больш таго, часам нават ішлі ў атаку, асабіста я атрымоўваў маральнае задавальненне. Ведаеце, калі такі чалавек нават прыдзе на споведзь і спытаецца ці гэта быў грэх, калі ён не падпарадкоўваўся загадам людзей у пагонах, я адназначна скажу што не. Як таксама не магу сказаць, што грэх быў, калі свецкія, так бы мовіць, крыху паганялі сілавікоў. Пры адной умове, каб у сэрцы чалавека, які каецца, не было нянавісьці канкрэтна да тых міліцыянтаў, якіх ён паганяў… бо “фашыстаў» трэба гнаць. І кропка.
І грэх сапраўды не ў тым, калі гонім фашыстаў. Грэх у тым, калі скараемся перад беззаконнем і згаджаемся з прысутнасцю зла. А гэта акурат спосабы паводзінаў сілавікоў, бо яны збіваюць мірных грамадзян і выконваюць неправамоцныя загады.
Людзі ў пагонах, якія цягам гэтых апошніх 46ці дзён, штодзённа выконваюць злачынныя загады, акурат адносяцца да такіх, якія нагадваюць фашыстаў.
Хтосьці падумае, можа я змяніў свае погляды, бо раней казаў пра прабачэнне і дыялог. (Тут глядзі відэ https://youtu.be/-OrHrKTfv2s 👍👍👍 Прабачэнне — першы крок на шляху да больш справядлівага грамадства.)
Адкажу, што абсалютна не. Поглядаў не змяніў і надалей стараюся думаць згодна з духам Евангелля. І далей я за дыялог.
Аднак, за такі дыялог, калі пры абмене думкамі, адзін чуе другога. Я за такі дыялог, калі абіраецца спосаб паспяховай камунікацыі. Гэта значыць твой суразомоўца-апанент цябе сапраўды чуе.
Я за дыялог у духу любві, бо як гаворыцца, добрае слова і кату прыемна. Аднак, з тым катом ці малпай, ніколі не дамовішся, калі, напрыклад, вербальна пачнеш закранаць прынцыпы сацыяльнага вучэння Касцёла, або распавядаць пра фундаментальныя каштоўнасці грамадскага жыцця- праўду, справядлівасць, свабоду і любоў, так як навучае Касцёл. Малпа, якая чакае ад цябе банан, гэтага не зразумее і не пачуе. Яна бярэ палку ў руку, калі перад гэтым у другую руку атрымоўвае банан. Па іншаму схема камунікацыі не працуе. Так вось мараль: каб дыялог быў паспяховым, трэба сыходзіць да ўзроўню суразмоўцы…
У выпадку сітуацыі нашай беларускай, дыялог паміж грамадскай супольнасцю і дзейніючай уладай, ніколі не будзе паспяховым, пакуль кожны будзе трымацца свайго раней прапанаванага спосабу дыялогу.
Народ ўвесь час прапануе мірныя перамовы, яскрава дэманструе гэта мірнымі штонядзельнымі маршамі, ды часцейшымі ланцугамі салідарнасці. Рэжым у адказ прапануе размаўляць з дубінкамі ў руках, або з аўтаматамі, пры гэтым ужываючы спецэфектыў: шумавыя гранаты, сьлезацечны газ і вадамёты.
Так вось тое, што адбывалася 23 верасня у вечары ва ўсіх буйнейшых гарадах нашай краіны, гэта спроба народа сыйсці на ўзровень свайго суразмоўцы. Перакананы, што сілавікі, якія вымушаныя былі ўцікаць ад мірных пратэстоўцаў, учора пачулі значна лепш сваіх апанентаў, чым раней, калі дзяўчаты спрабавалі з імі заігрываць і дарылі ім кветкі…
Перакананы, што беларусы, захоўваючы спакой духа, і надалей маючы жаданне мірных пераменаў знойдуць шмат крэатыўных ідэй, як весці паспяховы дыялог з рэжымам.
Я за мірныя перамены і крэатыўны дыялог.
Але ж разумею дыялог будзе непросты, бо як кажа Апостал Павел у Другім Пасланні да Карынцянаў : “Бо што супольнага ў праведнасці з беззаконнем? што супольнага ў сьвятла з цемраю? Якая згода паміж Хрыстом і Вэліярам? Альбо якая саўдзельнасць у верніка з няверным?” (2 Кар 6,14-15).
Вербальнай формы адназначна будзе замала. …
Не прапусціў таксама 😉маё расследаванне, хто ёсць галоўны вораг у Беларусі, ды глядзі https://youtu.be/uG6Mza928OY
